ကရင္လူမ်ိိဴးတို႕၏ရိုးရာအားကစားနည္းမ်ားအနက္နပန္းယွဥ္ၿပိဳင္ပြဲသည္တစ္ရပ္အပါအ၀င္ၿဖစ္သည္။နပန္းယွဥ္ၿပိဳင္ပြဲသည္သတၱိေၾကး၊ဆုေၾကး်မ်ားသတ္မွတ္ေလ့မရွိ။ အေပ်ာ္တမ္းအၿဖစ္သာကစားေလ႕ရွိသည္။ေရွးအခါကကရင္လူမိ်ဴးတို႕သည္နပန္းသတ္ၿခင္းအတတ္၊လက္ေ၀ွ႕ထိုးၿခင္းအတတ္ကိုအထူးလိုက္စားေလ့က်င့္လ်က္ရွိၾကသည္။အမိ်ဳးသားတုိင္းတတ္ေၿမာက္အပ္ေသာကိုုယ္ခံပညာေကာင္းတစ္ရပ္အၿဖစ္လည္းသတ္မွတ္ၾကသည ္။နပန္းသတ္ၿခင္း၊လက္ေ၀ွ႕ထိုးၿခင္းအတတ္ကုိသင္ၾကားေလ့က်င့္ၿခင္းၿဖင္႕ကိုယ္ခႏၶာၾက႕ံခိုင္ေရးကုိတည္ေဆာက္ယူၾကသည္။အေပ်ာ္တမ္းနပန္းသတ္ယွဥ္ၿပိဳင္ၿခင္းကိုလယ္ယာလုပ္ငနး္ဓေလ႕မ်ားအနက္တစ္ခုအပါအ၀င္ၿဖစ္သည္။ကရင္စကားၿဖင္႕(ေနာ့ေထာင္္းဗူးပုံ)ဟူ၍ ေခၚၾကသည္။စပါးပုံနပန္းပြဲအဓိပါၸယ္ရသည္။လယ္ယာလုပ္ကုိင္ၿခင္း၏ေနာက္ဆုံးလုပ္ငန္းၿဖစ္ေသာစပါးနယ္ၿပီး၊ေလ့ၿပီး၊စပါးမ်ားကိုစုပုံခ်ိန္တြင္ရုိးရာဒုံးအက၊ရုိးရာေတးသီပြဲ(ေအာပြဲ)မ်ားကိုၿပဳလုပ္ေလ႕ရွိသည္။ ထို႔အတ ူရိုးရာအားကစားနည္းတစ္ရပ္ၿဖစ္ေသာကရင့္အေခၚ (ပြယ္ေနာ့)နပန္းလုးအားစမ္းလက္ပန္းပြဲကိုမပါမၿဖစ္ထည္႕သြင္းၾကသည္။
ကရင္လူမ်ဳးိတုိ႔သည္ ေတာေတာင္မ်ား၌ သြားလာရသည္။
ေတာင္ယာလုပ္ကုိင္ျခင္းတုိ႔အျပင္အားလပ္ခ်ိန္တြင္အမဲလုိက္ျခင္း၊ပ်ားဖြတ္ျခင္းလုပ္ငန္းမ်ားကုိလည္းလုပ္ကုိင္ၾကသည္။ ေတာေတာင္မ်ား၌သြားလာရင္းႀကံဳရေသာသားရဲတိရိစၦာန္အႏၱရာယ္၊ရန္သူတုိ႔၏ရုတ္တရက္တုိက္ခုိက္မႈကုိဒူးေလး၊ျမွား၊လွန္၊မွန္းတုိ႔ျဖင့္အသုံးျပဳရျခင္းျဖစ္ရာကြ်မ္းက်င္အပ္ေသာအေရွာင္အတိမ္း၊အဖမ္းအခ်ဳပ္၊အဖြတ္သလွန္၊အတြယ္အျဖဳတ္၊အကုိင္အေပါက္နည္းမ်ားကုိ ကြ်မ္းက်င္ရသည္။ လက္နက္မဲ့တုိက္ခုိက္ျခင္း၊ ခုခံျခင္းတြင္ နပန္းပညာသည္ ထိေရာက္ေသာ အတတ္ပညာတစ္မ်ဳိးျဖစ္သည္။
သုိ႔ေၾကာင့္နပန္းပညာကုိငယ္စဥ္ကပင္လုိက္စားသင္ၾကားယူၾကသည္။ကေလးသငယ္မ်ားအခ်င္းခ်င္းရန္ျဖစ္စကားမ်ားျခင္းပင္၊နပန္းနပန္းခ်င္း၊လက္ေဝွ႔တက္ေဝွ႔ျခင္း၊စိတ္တူစိန္ေခၚပြဲျဖင့္ေျဖရွင္းၾကသည္။ဤသုိ႔ျဖင့္နပန္းသတ္ျခင္းသည္ေနာင္ေသာအခါရုိးရာအားကစားနည္းတစ္ရပ္ျဖစ္ တည္ရွိလာေလသည္။ နပန္းသတ္ျခင္းျဖင့္ ကုိယ္လက္ႀကံ့ခုိင္ေရး၊ ေပ်ာ္ရႊင္ေရး၊ အခ်င္းခ်င္းခ်စ္ၾကည္၍မိိတ္ေဆြသစ္ရယူႏုိင္ၾကသည္။
ကရင္လူမ်ဳိးတုိ႔၏ စပါးပုံနပန္းပြဲက်င္းပရာတြင္ စပါးအထြက္တုိး၍ ေအာင္ျဖင္သည့္အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္က်င္းပၾကသည္။ ေရွးအစဥ္အလာအတုိင္း စပါးကုိေစာင့္ေရွာက္ေပးေသာ "ဖီးဗူးေယာ္"(စပါးေစာင့္နတ္သမီး)အားဂုဏ္ျပဳပူေဇာ္သည့္သေဘာလည္းျဖစ္
သည္။ ေရွးကရင္လူႀကီးမ်ားက"ဖီးဗူးေယာ္"သည္ သားေတာ္၊ ေျမးေတာ္မ်ား ေပ်ာ္ရႊင္စြာနပန္းသတ္ အေပ်ာ္တမ္းက်င္းပျခင္းကုိ အထူးသေဘာက် ႏွစ္ၿခိဳက္ေၾကာင္း အဆုိရွိေလသည္။စပါးနယ္ေလ့ၿပီးလွ်င္ စပါးပုံကုိ ခြ်န္သထက္ခြ်န္ေအာင္ စုပုံလုက္သည္။ကရင့္္အေခၚ " ဗူးမြန္းတန္" စပါးပုံ မ႑ိဳင္အျဖစ္ စပါးပုံေပၚတြင္ ဝါးတစ္ေခ်ာင္းကုိ စုိက္ထူလုိက္သည္။
ဝါးအဖ်ားတြင္ေကာက္ညွင္းဖင္ခြ်န္ထုတ္၊ခြက္ျပင္၊ေတာင္ယာမုန္႔ႏွင့္ၾကက္ေမာက္ပန္းတုိ႔ကုိစုစည္း၍ခ်ည္ေႏွာင္ထားလုိက္သည္။ထုိ႔ေနာက္တြင္ဖီးဗူးေယာ္စပါးေစာင့္နတ္သမီး၏ကုိယ္စားျပဳလုပ္ထားေသာစပါးႏွံသုံးဆုတ္(သုိ႔)ခုႏွစ္ဆုတ္ကုိတြဲ၍ခ်ည္ေႏွာင္ထားၿပီး၊ ဖီ့ဗူးေယာ္ ပင့္ဖိတ္ျခင္း၊ သီခ်င္းကုိသီဆုိၾကသည္။ ဤသုိ႔ျပဳျပင္ထားလွ်င္ ဤလယ္ရွင္၊ ဤစပါးပုံနပန္းပြဲက်င္းပေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိနားလည္ၾကသည္။
နပန္းပြဲက်င္းပေသာ အစီအစဥ္မွာ အထူးလြယ္ကူသည္။ နပန္းပြဲက်င္းပရန္ မည္သူ၏စပါးပုံတြင္ မည္သည့္ ေန႔ည၌ နပန္းပြဲက်င္းပမည္ကုိ ေၾကျငာရန္မလုိ။ တဆင့္မွတဆင့္အေၾကာင္းၾကားျခင္းျဖင့္ နပန္းပြဲျဖစ္ေျမာက္သြားေလသည္။ အခ်ဳိ႕ကထိပ္တန္းနပန္းသမားတုိ႔အား အထူးဖိတ္ၾကားျခင္းလဲရွိသည္။ အခ်ဳိ႕က ရပ္ေဝးနပန္းသမားမ်ားလာေရာက္ႏုိင္
ေရးကုိ ႀကိဳတင္အေၾကာင္းၾကားၾကသည္။ အထူးမွာတက္သစ္စလူငယ္နပန္းသမားတုိ႔ကသတင္းၾကားသည္ႏွင့္ အမ်ားအျပားလာေရာက္ပညာသင္ယူၾကသည္။
နပန္းပြဲကုိ ညဦးပုိင္းစပါးပုံေဘးတလင္းတြင္ မီးဖုိ၍ ျပဳလုပ္ၾကသည္။ စတင္ရန္အသင့္ရွိေသာအခါ ကြ်ဲခ်ဳိမႈတ္၍ အခ်က္ေပးေလသည္။ ထုိအခါနပန္းသတ္လုိသူမ်ားကြင္းထဲသုိ႔ အလွ်ဳိအလွ်ဳိဝင္ေရာက္ၾကေလသည္။ အရပ္အနိမ့္အျမင့္ကုိ ပခုံးခ်င္းတုိင္းၿပီး ကုိယ္ကာယ ဗလႏွင့္နပန္းကြ်မ္းက်င္မႈကုိ အေျခခံ၍ အတြဲမ်ားကုိ တြဲေပးၾကသည္။ အခ်ဳိ႕က လူပ်ဳိကာလသားအုပ္စုႏွင့္ အိမ္ေထာင္သည္ ဘခင္မ်ားအုပ္စုအခ်င္းခ်င္းယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္းလည္း ရွိေလသည္။
နပန္းသတ္ရန္ အတြဲမ်ားကုိ တြဲေပးရာတြင္ စာျဖင့္မွတ္သားရန္မလုိအပ္ေပ။ အတြဲကုိတြဲ၍ ပစၥည္းတစ္ခုခုကုိင္ထားျခင္းျဖင့္ မွတ္သားထားေလသည္။ ဥပမာ- ပထမအတြဲကုိေကာက္ဆြဲတစ္ခုစီ ေပးထားၾကသည္။ ဒုတိယအတြဲကုိ တံဇင္တစ္ေခ်ာင္းစီ၊ တတိယအတြဲကုိ အနီးအနားတြင္ရွာ၍ လြယ္ကူေသာ ႏြားေခ်းေခ်ာက္တစ္ဖဲ့ကုိင္ထားေစျခင္းျဖင့္ အတြဲကုိ မွတ္သားယူေလသည္။ အတြဲရွိသေလာက္ ပစၥည္းတစ္ခုစီ ကုိင္ထားျခင္းျဖင့္ အတြဲတြဲျခင္း ၿပီးေျမာက္ေလသည္။
နပန္းပြဲစတင္ေသာအခါ အမည္ေခၚထုတ္ရန္ မလုိအပ္္ေပ။ ပထမအတြဲကုိ ေကာက္ဆြအတြဲ ထြက္လာပါဟု ေခၚထုတ္လွ်င္ ေကာက္ဆြကုိင္ထားသူႏွစ္ဦးထြက္လာၿပီးမိမိေကာက္ဆြအတြဲ မွန္ကန္ေၾကာင္း ပရိသတ္ကုိသက္ေသျပသည္။ ထုိပြဲအၿပီး ေနာက္တံဇင္အတြဲ ထြက္လာၾကသည္။ ထုိေနာက္ႏြားေခးေခ်ာက္အတြဲ စသည္ျဖင့္ အစီအစဥ္အလုိက္ ဒုိင္က ေခၚထုတ္ယူၾကသည္။
နပန္းပြဲအတြက္ တီးမႈတ္ေသာဆုိင္းတုိ႔မွာလည္း အလြန္လြယ္ကူေလသည္။
အတုိအရွည္၊ အရြယ္အစားခ်င္း အတူညီေသာ ဝါးက်ည္ေတာက္(၂)လုံးရွိလွ်င္ အခ်က္ေပးတီး
မႈတ္ေသာ ဆုိင္းျဖစ္သြားေလသည္။ ဝါးက်ည္ေတာက္ဖင္ပုိင္းကုိ ေျမႀကီးတြင္ ထုခ်လွ်င္ တုံ-တုံ အသံမည္ထြက္လာသည္။ ဝါးက်ည္ေတာက္မွာ အရြယ္အစား၊ အတုိအရွည္မ်ားမတူညီသျဖင့္ အသံအႀကီးအေသးလည္း ကြဲျပားၾကသည္။ ထုိ ဝါးက်ည္ေတာက္ (၂)ခုအား ထုခ်လွ်င္ ထုိ႔ထုိ-ထုိ႔ထုိစသည္ျဖင့္ ပတ္မႀကီးသဖြယ္ အသံထြက္လာသည္။
နပန္းသတ္ေနစဥ္ ခပ္သြပ္သြပ္ကေလးထုလုိက္လွ်င္ အသံၿမိဳင္ၿမိဳင္ ထြက္လာၿပီး နပန္းပြဲလည္းသြက္လက္လာ၍ အားေပးသူ ပရိသတ္တုိ႔၏ လက္ခုပ္ဩဘာသံတုိ႔ျဖင့္ ေရာျပြန္းကာအလြန္ေပ်ာ္စရာေကာင္းေသာ နပန္းပြဲတစ္ခုျဖစ္လာေတာ့သည္။
နပန္းပြဲ၏အႏုိင္အ႐ႈံးမွာ ေက်ာေျမက်၍ ႏွစ္ႀကိမ္ႏွစ္ခါျပန္၍ မလွန္ႏုိင္လွ်င္ အ႐ႈံးေပးရသည္။ နပန္းသတ္ပြဲကို စည္းကမ္းတက်ထားရွိၿပီး၊ ထုိစည္းကမ္းအတုိင္း လုိက္နာျခင္းျဖင့္ကုိယ္ကာယ ေတာင့္တင္းခုိင္မာျခင္း၊ ကြ်မ္းက်င္မႈႏွင့္ တည္ၿငိမ္မႈကုိထိမ္းကစားျခင္းတုိ႔ကုိ အေျခခံထားသျဖင့္ ခုိက္ရန္ျဖစ္ဖြယ္ရာအေၾကာင္းမ်ားမရွိေတာ့ေခ်။ ခုိက္ရန္ျဖစ္ျခင္း၊ ရန္ျဖစ္ျခင္းျပဳသူမ်ားေနာင္အခါနပန္းသတ္ပြဲတြင္ပါဝင္ျခင္းမျပဳရန္က်ဥ္ထားေလ့ရွိၾကသည္။
ကရင္လူမ်ဳိးတုိ႔၏ နပန္းသတ္နည္းကုိ နည္းသုံးနည္းျဖင့္ က်င့္သုံးေလ့ရွိသည္။အခ်ဳိ႕ေသာနပန္းပြဲတုိ႔မွာ နည္းတစ္မ်ဳိးျဖင့္လည္းေကာင္း၊ အခ်ဳိ႕က နည္းႏွစ္မ်ဳိးျဖင့္လည္းေကာင္း၊ အခ်ဳိ႕က နည္းသုံးမ်ဳိးျဖင့္လည္းေကာင္း ယွဥ္ၿပိဳင္ၿပီး အႏုိင္အ႐ံႈးဆုံးျဖတ္ေလ့ရွိသည္။ နည္း (၂)မ်ဳိး၊ နည္း(၃)မ်ဳိးတုိ႔ျဖင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္ႏုိင္သူတုိ႔မွာ ထိပ္တန္းနပန္းသမားအျဖစ္
သတ္မွတ္ၾကသည္။
ပထမနည္းမွာ ႏွစ္ခ်ီႏွစ္လားအေပၚ ေအာက္သတ္နည္းဟူ၍ ေခၚၾကသည္။ ပထမနည္းအရ တစ္ဦး၏ဂ်ဳိင္းေအာက္တြင္ တစ္ဦးကလွ်ဳိၿပီး ဝင္ေနရသည္။ က်န္တစ္ဦးကတစ္ဖက္ လူကုိဂ်ဳိင္းေအာက္ သြင္းကာ အေပၚစီးမွေနရသည္။ က်န္လက္တစ္ဖက္စီတုိ႔ကခါးဆစ္ပုိင္းကုိ ဆုတ္ကုိက္ထားၾကသည္။ ႏွစ္ဦးလုံးအသင့္ရွင္ေသာအခါ ကြ်မ္းက်င္သလုိ၊ `
ဉာဏ္ရွိသလုိ ပက္လက္လွန္ ေက်ာေျမက်သည္အထိ၊ တြဲၾက၊ လုံးၾက၊ ဖြတ္ၾကျခင္းျဖင့္ နပန္းပညာကုိ အသုံးခ်သြားၾကသည္။
ဒုတိယအခ်ိန္တြင္ ပထမအခ်ီက ဂ်ဳိင္းေအာက္ေနရသူက အေပၚစီးတြင္ ေနရာယူရ ေလသည္။ အထက္စီးရသူကဂ်ဳိင္းေအာက္တြင္ ျပန္၍လွ်ဳိရသည္။တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ေနရာေျပာင္း၍ ႏွစ္ခ်ီႏွစ္လား အေပၚေအာက္ နပန္းသတ္နည္းျဖစ္၏။
ဒုတိယနည္းမွာ ႏွစ္ခ်ီႏွစ္လားေဘးခ်င္းယွဥ္သတ္နည္းျဖစ္သည္။ နပန္းသတ္သူႏွစ္ဦးသည္ ေဘးခ်င္းယွဥ္၍ ရပ္ေနၾကသည္။ တစ္ဦးက ညာဘက္၊ တစ္ဦးကဘယ္လက္ျဖင့္တစ္ေယာက္ခ်င္းခါးေတာင္းစကုိ ေက်ာမွေန၍ ကုိင္ထားၾကသည္။ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ အသင့္ျဖစ္လွ်င္ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္သလုိ၊ လုံးဖြတ္လိမ္ေပါက္၍ ေက်ာေျမက်၍ ျပန္မထႏုိင္လွ်င္ အ႐ႈံးျဖစ္သည္။
ဒုတိယအခ်ိန္တြင္ ပထမအခ်ီက ညာဘက္ေနရာယူထားသူက ဘယ္၊ ဘယ္ဘက္ေနရာယူထားသူက ညာေနရေျပာင္းၾကရသည္။ အသင့္ျဖစ္လွ်င္ အထက္နည္းအတုိင္း လုံးၾကဖြတ္သည္။ ႏွစ္ခ်ီဆက္တုိက္ေက်ာေျမက်လွ်င္ အ႐ႈံးျဖစ္သည္။
တတိယနည္းမွာ ႏွစ္ခ်ီႏွစ္လားအလြတ္နပန္းလုံးနည္း ျဖစ္သည္။ နပန္သမား(၂)ဦးအား အလြတ္ထားၿပီး အသင့္ျဖစ္လွ်င္လြတ္၍ မီရာကုိဆြဲၿပီး နပန္းသတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိနည္းမွာ အဖမ္းအခ်ဳပ္ ကြ်မ္းက်င္သူက အႏုိင္ရရွိျခင္းမ်ားေလသည္။ ထုိနည္းမွာ လက္ေဝွ႔ထုိးသတ္ဆန္ၿပီး ၾကမ္းတမ္းသျဖင့္ အသုံးျပဳျခင္းနည္းေလသည္။ သုိ႔ရာတြင္ ပထမနည္းျဖစ္ေသာ ႏွစ္ခ်ီႏွစ္လား အထက္ေအာက္ သတ္နည္း၊ ႏွစ္ခ်ီႏွစ္လားေဘးခ်င္း ယွဥ္သတ္နည္းတုိ႔တြင္ တျပန္စီအႏုိင္ရ၍ သေရျဖစ္ေနပါက အလြတ္နပန္းလုံးနည္းျဖင့္ အႏုိင္အ႐ႈံးဆုံးျဖတ္ေလ့ရွိေလသည္။ အေပ်ာ္တမ္္း နပန္းပြဲဆုိရေသာ္လညး္အလံလုပြဲမ်ားကုိလညး္က်င္း ပေလ႕ရွိၾကသည္။အလံလုပြဲတြင္နပန္းသမား(၄)ဦးမွ(၈)ဦးအထိထားရွိသည္။ရွဳံးသူမ်ားထြက္ၿပီးနိဳင္သူခ်င္းဆက္လက္ယွင္ၿပိဳင္ရေလသည္။ ထိုသုိ႕ဆက္လက္ယွဥ္ၿပိဳင္ရာတြင္နပန္ သမားမ်ားသေဘာတူတြဲယူ၍ေသာ္လညး္ေကာင္း၊ မဲႏွိဳက္စနစ္ၿဖင္႕ေသာ္လည္းေကာင္း အတြဲတြဲၿပီးယွဥ္ၿပိဳင္ၾကေလသည္။အေပ်ာ္တမ္းနပန္းသတ္ပြဲယွဥ္ၿပိဳင္ပြဲၿဖစ္ေသာ္လညး္၊တားၿမစ္ခ်က္စညး္ကမ္းမ်ားစနစ္တက်ရွိသည္။တားၿမစ္ခ်က္မ်ားကိုႏွစ္ၾကိမ္အထက္က်ဴး လြန္ပါကအရွဳံးေပးရသည္။ေအာက္ပါအခ်က္မ်ားသည္နပန္းသတ္ပြဲတားၿမစ္ခ်က္္စည္းကမ္းအၿဖစ္သတ္မွတ္ ၾကသည္။
၁။ မ်က္လုံး ၊ နားေပါက္၊ႏွာေခါင္းေပါက္တို႕အားႏွိဳက္ဆြဲၿခင္း၊ ၿဖဲၿခင္းမၿပဳရ။
၂။ လည္ပင္းကို လက္၀ါး၊ လက္ေတာင္ေကြးတုိ႕ၿဖင္႕ဖမ္းညစ္ၿခင္းမၿပဳရ။
၃။ဆံပင္ကိုဆြဲၿခင္းမၿပဳရ။(ေရွးအခါကေေသ်ွာင္ထုံးထားသၿဖင္ဆံပင္ဆြဲ္ၿခင္း၊ကိုင္ၿခင္းကိုအထူးတားၿမစ္ထားသည္။ )
၄။ ခါးေအာက္ပုိင္း ၊ ေပါင္၊ ေၿခသလုံးတုိ႕အား ဆြဲယူလုံးဖြတ္ၿခင္း မၿပဳရ။
၅။ ဒူးေထာက္ၿခငး္၊ ထိုင္ခ်ၿခင္း မၿပဳရ။
၆။ လဲက်သူအား ၊ ကိုယ္၊ ရင္ဘတ္ႏွင္႕သာဖိထားရၿပီး၊ ဒးူတေတာင္၊ ေခါင္းတို႕ၿဖင္႕ ဖိေထာက္ထားၿခင္းမၿပဳရ။
၇။ ေမးေစ႕ႏွာေခါငး္တို႕အား လက္၀ါးေစာင္း၊ တေတာင္တိုု႕ၿဖင္႕ပင္႕ေထာက္ၿခင္း မၿပဳရ။
၈။ ေၿခလက္တို႕အားလိမ္ခ်ိဳးၿခငး္၊အထူးသၿဖင္႕ လက္ကိုေနာက္လွန္လိမ္ၿခင္း မၿပဳရ။
၉။ ဆဲၿခငး္၊ ဆုိၿခငး္၊ တဖက္သားမခံနိုဳင္ေအာင္အမူအရာၿဖင္႕ေနာက္ေၿပာင္ၿခင္း၊ ေၿပာဆုိ ၿခင္းမၿပဳရ။္
၁၀။ သြားၿဖင္႕နာက်င္ေအာင္ကုိက္ၿခငး္၊ ေခါင္းႏွင္႕ဆက္တုိက္ၿခင္း မၿပဳရ။
၁၁။ လက္သီး၊ လက္၀ါးေဇာင္း၊ လက္ေခ်ာင္းတုိ႕ၿဖင္႕မၿပဳရ။
၁၂။ လဲက်သူ၏ကိုယ္ေပၚတြင္ခုန္ခ်ၿခင္း၊ အတင္းပစ္လဲၿခငး္၊ မၿပဳရ။
စသည္မ်ားရွိေလသည္။ အထူးမွာ နပန္းယွဥ္ၿပိဳင္ၿခင္းသည္ အားစမး္ၿခင္း ပညာၿပိဳင္ ၿခင္းၿဖစ္ရာလက္ေ၀ွ႕ထိုးၿခင္း ကဲ႔သို႔ထိခုိက္နာက်င္ေစၿခင္းမၿဖစ္ေအာင္အထူးတားၿမစ္ထားသည္။ကရင္လူမ်ိဳးတို႕၏အေပ်ာ္တမး္နပန္းယွဥ္ၿပိဳင္ပြဲမွာလက္နက္မဲ့တုိက္ခိုက္နည္းကိုယ္ခံပညာ ကိုေလ့က်င့္ခင္း၊ အားစမး္ၿပသၿခင္းသာၿဖစ္ရာ၊ အႏွိဳင္အရွဳံးတုိ႔တြင္ဆုမ်ားေလ့မရွိေခ်၊ ဤသို႔ၿဖင္႕နိဳင္သူက၀င္႕ၾကြားရန္မဟုတ္သလို ရွဳံးသူကလညး္ရွက္ဘြယ္ေသာကိစၥမၿဖစ္ ေတာ့ေပ၊အားအင္ႏွင့္ကြ်မ္းက်င္မွဳကိုၿပသည့္သေဘာၿဖစ္ရာတစ္ဦးတစ္ဦးဖက္လဲတကင္း ၿဖင့္နပန္းၿပိဳင္ပြဲက်င္းပေပးသူ၏ကြ်းေမြးေသာေကာက္ညွင္း၊ခြက္ၿပင္၊ငွက္ေပ်ာသီး၊မွဳန္႔တုိ႔ကိုတေပ်ာ္တပါးအတူတကစားေသာက္ၾကသည္။ ထိုသို႕စားေသာက္ၿခင္းကုိတန္ဖိုးၾကီးမားလွေသာဆုအၿဖစ္သတ္မွတ္ၾကသည္။စပါးပုံနပန္းပြဲ(ပြယ္ေနာ့)ေခၚနပနး္ယွဥ္ပြဲက််င္းပၿခငး္ကိုကရင္လူမ်ိဳးတို႔က(ေနာ့ေထာင္းဗူးပုံ)ဟုေခၚဆုိၿခငး္မွာအမွန္စင္စစ္အားၿဖင့္စပါးတိုးပါြး ေစရန္ရည္ရြယ္၍နပနး္ပြဲကို္တေပ်ာ္တပါးက်င္းပၿခငး္ၿဖစ္သည္။တစ္နည္းမွာဖီဗူးေယာ္ေခၚစပါးေစာင့္နတ္သမီးမိမိရပ္ထံနတ္ဘုံနတ္နန္းၿပန္မၾကြမီဂုဏ္ၿပဳပူေဇာ္ၿခင္းေပ်ာ္ရြင္စြာဧည့္ခံ ေပးၿခင္းၿဖင့္စပါးမ်ားတိုးပါြးေစရန္ႏွင့္ ထုိသုိ႕နပန္းယွဥ္ၿပိဳင္ပြဲက်င္းပပါက ေက်းဇူးရွင္ဖီ့ဗူး ေယာ္အားေက်းဇူးေပးဆပ္ရာေရာက္ ေေၾကာင္းခံယူ ထားၾကသည္။
စပါးေတာာင္လိုပုံေရး၊ ၀ါးက်ည္ေတာက္ဆုိင္းသံ တၿခိမ့္ၿခိမ့္ၿဖင့္ကရင္လူူမ်ိဴးတုိ႔ အေပ်ာ္တမ္းေနာ့ေထာင္းဗူးပုံေခၚ စပါးပုံ နပန္းပြဲသည္ ကရင္လူမ်ိဴးတုိ႕၏ရိုးရာဓေလ့နွင့္ အညီ ေက်းလက္ေန ကရင္လယ္သမားတုိ႕က ႏွစ္တုိင္းေပ်ာ္ရြင္စြာ က်င္းပၿမဲရွိၾကေလ သည္။
(မန္းသင့္ေနာင္) ဘားအံ
ပုိးကရင္မဂၢဇင္းမွ ကူးယူတင္ၿပသည္။
[Read More...]
Previous Article
